De första dagarna
Blijf op de hoogte en volg Judith
24 Januari 2016 | Zweden, Linköping
DE REIS
Het was donderdagochtend toen ik wakker werd met de gedachte “Today is the day!” Ik had er zin in maar realiseerde me ook dat ik vandaag afscheid moest nemen van alle belangrijke mensen in mijn leven (van alle lieve mensen van school had ik op donderdag al afscheid genomen, met een lach en een traan…). Ik ging eerst op de koffie bij oma die me opdroeg om ‘niet te beknibbelen op het eten’, want zo wist ze; dat is best duur in Zweden. Het afscheid is lastig, maar ook oma weet dat ik een geweldige tijd tegemoet ga! Daarna langs opa en oma Huser, ook zij zeiden dat ik goed voor mezelf moest zorgen en ik moest beloven dat ik dat ook zou doen.
Eenmaal thuisgekomen stond er een auto op de oprit die ik niet kon plaatsen, ik wist niet van wie die auto was. Tot mijn grote verrassing was Ashley al aan het thee drinken met Esther!! Ze kwam nog een pagina in mijn ‘boekje’ brengen, waar alle belangrijke mensen van mijn even in staan (SUPER LIEF!!!). Het was heel gezellig, maar ik werd ook steeds nerveuzer want ik wist dat dit de laatste uren thuis zouden zijn (dit klinkt héél onheilspellend, maar zo voelde het wel!).
Om half één vertrokken we richting het vliegveld van Weeze, Düsseldorf. Hier zouden we Fenny en Tineke ontmoeten, de twee meiden waar ik samen dit avontuur mee aanga. Mijn koffers waren prima ingepakt, en tot mijn verbazing paste er nog twee pannen in (die we zoals later zou blijken ook wel nodig zouden zijn). Onze koffers werden geaccepteerd en toen kon het afscheid beginnen. Dit ging best makkelijk (makkelijker dan verwacht!). We kwamen makkelijk door de douane en we liepen door naar de gate. Hier moesten we nog ongeveer een half uur wachten (en we waren nog bijna te laat want de gate sloot ineens, haha). We stapten het vliegtuig in en toen wisten we; nu kunnen we niet meer terug!! Heel spannend, maar ook leuk. Na een rustige vlucht van ongeveer 2 uur kwamen we aan op Stockholm Airport. De buitenlucht was wel heel koud, maar hele andere kou dan in Nederland. De koffers kwamen heel snel en toen kon het wachten op de bus naar Nyköping beginnen. We moesten ongeveer anderhalf uur wachten, op een uitgestorven vliegveld. Ik liep toen een rondje buiten, en mijn neusharen bevroren gewoon; zo koud! -15!!! Ik heb wel een goede jas en muts dus het was te doen. De bus kwam mooi op tijd en we waren de enige in de bus. De buschauffeur was heel aardig. De wegen zijn hier super schoon, ook al ligt er ongeveer 15 cm sneeuw. We kwamen aan op het station in Nyköping en moesten hier wachten op de trein naar Linköping. Deze trein was heel mooi en modern; er zitten zelfs stopcontacten in de trein! Ook kan je naar de radio luisteren vanuit de stoelen, daar moet je dan je oordopjes in doen en dan kan je zelf kiezen wat voor radio je wilt luisteren, heel grappig. De mensen keken ons wel een beetje raar aan, want we hadden allemaal 2 koffers én handbagage bij ons dus de hele trein stond vol.
Eenmaal in Linköping moesten we een kaartje kopen voor de bus naar Ryd, het stadsdeel waar Fenny een kamer heeft. Dit duurde ongeveer 30 minuten en deden we lekker op z’n PABO’s dansjes zoals de Kabouterdans en het Vliegerlied. Zo bleven we wel lekker warm :-). De bus kwam weer op tijd en het was lekker rustig in de bus (het was ook al laat in de avond). We stapten uit bij de bushalte en we belden naar het meisje die ons naar de kamer zou brengen. Hier konden we slapen, het was een mooie kamer, maar hij stond wel vol met al haar spullen. Hier namen we genoegen mee en rolden onze matjes uit zodat we konden slapen; zo’n lange reis is vermoeiend!
NAAR SCHOOL!
We werden wakker en het was heel licht in de kamer. Het meisje (wat van Indiase afkomst is) ging thee voor ons maken. We konden lekker rustig wakker worden want we hoefden pas om één uur op de universiteit te zijn. Na een lekker ontbijt met droog brood met Hollandse pindakaas werd ons uitgelegd hoe we moesten lopen naar school. We pakten onze tas en begonnen aan ‘de barre tocht’. Het was uiteindelijk maar ongeveer 20 minuutjes lopen. We liepen door prachtige natuur met mooie besneeuwde bomen, echt een winterwonderland. De universiteit is heel groot, met heel veel gebouwen. We moesten eerst op zoek naar de International Office om een welkomstpakket op te halen. Deze konden we niet vinden, dus vroegen we een meisje naar de weg. Deze nam de tijd om het ons uit te leggen en kon goed Engels, zo fijn! De mensen hier zijn heel relaxt en wil je graag helpen. In het welkomstpakket zitten veel foldertjes maar ook een simkaart. Hier zit een Zweeds nummer op. Ook moesten we een studentenpas laten maken, met een foto erop. Ook achter deze balie stond een gezellig meisje die graag wilde helpen. Vanaf nu zijn we echt student op Linköpings Universitet!
We moesten om één uur in een collegezaal zijn waar we allerlei informatie kregen over de modules, toetsen en de portal (ja, deze hebben ze hier ook…). Daarna hadden we een fair met allemaal organisaties die ook informatie gaven. Hier ontmoette we een Nederlandse vrouw die hier al 15 jaar woont. Ze is heel aardig en als we vragen hebben mogen we altijd naar haar toe komen!
Toen we op zoek waren naar de collegezaal liepen we een gedeelte van de school door. We zagen ineens een rij met allemaal studenten met bakjes eten. Ze stonden in de rij voor een soort keuken, waar ze hun eten konden opwarmen, super grappig. Blijkbaar eten ze hier dus twee keer warm per dag. Deze rij stond niet bij één keuken, maar in het gebouw waar wij waren, zaten er wel 4 keukens!! En bij elke keuken stond zo’n lange rij! We hebben tijdens de fair ook een bakje van een organisatie gekregen, dus misschien staan wij in Juni ook in de rij met een bakje eten, haha!
NAAR DE SUPERMARKT
Toen de informatiedag was afgelopen (rond 16.00/16.30) was het donker buiten!! Dit was zo’n aparte ervaring, want in Nederland is het veel langer licht. Op weg terug naar de kamer gingen we ook even boodschappen doen. En alle clichés over Zweeds eten zijn waar; een hele wand (!!!) vol met Knäckebröd en een schap vol Zweedse balletjes. Hilarisch! Het eten is, zoals oma al voorspeld had, wel iets duurder dan in Nederland. Maar als je goed op de merken let en de juiste dingen kiest kan je het zo goedkoop mogelijk maken.
SCHOONMAKEN
Eenmaal terug in de kamer hadden we besloten om alles eerst eens grondig schoon te maken. Gewapend met schoonmaakdoekjes gingen we alles bij langs. ALLES WAS VIES. Ook hebben we de kamer eens goed opgeruimd en hebben we haar spullen in kasten en onder de bedden gestopt. Zo is er meer ruimte voor onze eigen spullen (en dat is ook veel…).
Daarna hebben we eten gekookt in de vieste keuken die ik ooit heb gezien. Ik durfde echt niks aan te raken en heb dus eerst alles afgespoeld. Wat waren we blij met onze eigen pannen; deze zijn ten minste echt goed schoon! We hebben, lekker typisch, Zweedse balletjes met aardappels en sla gegeten; dit was heerlijk. Tijdens het koken waren er nog andere mensen in de keuken aan het koken, maar deze waren totaal niet sociaal. Hier hebben we dus weinig woorden mee gewisseld.
Toen we het eten op hadden en een deel van de keuken ook een goede schoonmaakbeurt hadden gegeven gingen we op de bank zitten. Alle drie een laptop op schoot; de administratie moest gedaan worden. Alle roosters van de modules in onze agenda’s geschreven en een aantal mailtjes de deur uit gedaan.
EEN FIETS!!
We hebben heerlijk geslapen in onze schone bedjes met onze eigen hoeslakens en kussens en op een schone kamer. In de gemeenschappelijke woonkamer staat er al een heel ontbijt, met geroosterd brood en Nederlandse thee. Echt wel fijn!! Hierna gingen we lopend naar de dichtstbijzijnde fietsenwinkel om een fiets te kopen. Dit is hier echt het studententransportmiddel, ze zijn ook redelijk goedkoop (die van mij was 800 Zweedse Kronen, dit is ongeveer 85 euro!). Aan het einde van onze studieperiode wil de fietsenwinkel onze fietsen wel weer terugkopen voor de helft van de prijs. Dan hebben we dus 5 maanden lekker rondgefietst voor ongeveer 40 euro, dat is echt goedkoop!! Ik heb een hele mooie fiets met een mandje, handig voor boodschappen of mijn tas. Het eerste stukje fiets was echt HEMELS. Je kan je niet voorstellen hoe erg ìk een fiets zou missen (ik vind fietsen in Nederland echt niet leuk, altijd tegenwind enzo), maar jeetje wat een fijn gevoel! We gingen eerst op zoek naar een slot, aangezien die niet aan de fiets zit. Hiervoor moesten we eerst naar het centrum, dit was best een eindje fietsen, maar het was heel leuk om de omgeving te bekijken. Bij de VVV van Linköping hadden we de weg gevraagd naar een goedkoop winkelcentrum, deze zat een eindje buiten het centrum. Ook hadden we nog een mevrouw in het centrum naar de weg gevraagd, deze was ook heel lief en wilde ons wel graag helpen. Zoals ik al zei; ze nemen overal de tijd voor en praten soms best zachtjes. Zelfs de kinderen schreeuwen niet tijdens het spelen; hier kunnen de Nederlandse kinderen nog eens iets van kunnen leren.
IKEA
Het was best een stuk fietsen waarbij we twee keer verdwaald waren. We hadden wel een fietskaart, maar de fietspaden zijn hier heel raar, dit was dus even een zoektocht. In een stadsdeel net buiten het centrum zitten allemaal grote winkels, waarvan we een aantal ook in Nederland kennen zoals de Jysk. Het was hier best druk, wat ik niet had verwacht. Toen zagen we in de verte een groot blauw gebouw met gele letters opdoemen, want we zijn in Zweden dus we moeten ook even een bezoekje brengen aan de IKEA! Het is hier ook mega druk, en aangezien het bijna etenstijd is staat er een lange rij bij het restaurant. En ook al zit het hele restaurant vol, dit kan je niet horen aan het geluid. Je hoort alleen een ruis van zacht pratende mensen. In Nederland hoor je ook alleen maar schreeuwende kinderen; maar zelfs deze hoor je niet. Het eten was heerlijk en gewoon hetzelfde als in Nederland. Toen we weer uit de IKEA kwamen werd het al weer donker, en moesten we dus op zoek naar fietslampjes. Deze hadden we gevonden bij een soort megasupermarkt waar ze ALLES verkopen (een soort Franse Hypermaché). Hier deden we ook nog wat dagelijkse boodschappen en toen stapten we weer op de fiets naar huis. We waren weer een aantal keer verdwaald, maar wat een mooie omgeving dus eigenlijk vond ik dat helemaal niet erg!!
THUIS
Toen we thuis kwamen stond de hele keuken weer vol met kokende mensen. Deze mensen waren alweer niet spraakzaam, misschien durven ze niet? Of willen ze gewoon niet praten? Ik heb geen idee.. We maakten nog een paar crackers en gingen toen naar de kamer waar we Wie is de mol gingen terugkijken. Daarna ging ik dit verhaal (ja, het is echt een heel verhaal geworden, sorry daarvoor…) typen. Daarna gingen we heerlijk slapen. :-)
NU
Vanochtend gingen we weer ontbijten in de gemeenschappelijke kamer. Daarna hadden we besloten dat we eerst weer dingen voor school en onze blogs (die van Tineke is www.journalfromsweden.wordpress.com) gingen doen. En nu is het nu, één uur ‘s middags en het dooit. De sneeuw smelt weg, maar we gaan zo wel even een rondje fietsen naar een goedkope winkel. Tot de volgende keer lieve mensen :-)
Het was donderdagochtend toen ik wakker werd met de gedachte “Today is the day!” Ik had er zin in maar realiseerde me ook dat ik vandaag afscheid moest nemen van alle belangrijke mensen in mijn leven (van alle lieve mensen van school had ik op donderdag al afscheid genomen, met een lach en een traan…). Ik ging eerst op de koffie bij oma die me opdroeg om ‘niet te beknibbelen op het eten’, want zo wist ze; dat is best duur in Zweden. Het afscheid is lastig, maar ook oma weet dat ik een geweldige tijd tegemoet ga! Daarna langs opa en oma Huser, ook zij zeiden dat ik goed voor mezelf moest zorgen en ik moest beloven dat ik dat ook zou doen.
Eenmaal thuisgekomen stond er een auto op de oprit die ik niet kon plaatsen, ik wist niet van wie die auto was. Tot mijn grote verrassing was Ashley al aan het thee drinken met Esther!! Ze kwam nog een pagina in mijn ‘boekje’ brengen, waar alle belangrijke mensen van mijn even in staan (SUPER LIEF!!!). Het was heel gezellig, maar ik werd ook steeds nerveuzer want ik wist dat dit de laatste uren thuis zouden zijn (dit klinkt héél onheilspellend, maar zo voelde het wel!).
Om half één vertrokken we richting het vliegveld van Weeze, Düsseldorf. Hier zouden we Fenny en Tineke ontmoeten, de twee meiden waar ik samen dit avontuur mee aanga. Mijn koffers waren prima ingepakt, en tot mijn verbazing paste er nog twee pannen in (die we zoals later zou blijken ook wel nodig zouden zijn). Onze koffers werden geaccepteerd en toen kon het afscheid beginnen. Dit ging best makkelijk (makkelijker dan verwacht!). We kwamen makkelijk door de douane en we liepen door naar de gate. Hier moesten we nog ongeveer een half uur wachten (en we waren nog bijna te laat want de gate sloot ineens, haha). We stapten het vliegtuig in en toen wisten we; nu kunnen we niet meer terug!! Heel spannend, maar ook leuk. Na een rustige vlucht van ongeveer 2 uur kwamen we aan op Stockholm Airport. De buitenlucht was wel heel koud, maar hele andere kou dan in Nederland. De koffers kwamen heel snel en toen kon het wachten op de bus naar Nyköping beginnen. We moesten ongeveer anderhalf uur wachten, op een uitgestorven vliegveld. Ik liep toen een rondje buiten, en mijn neusharen bevroren gewoon; zo koud! -15!!! Ik heb wel een goede jas en muts dus het was te doen. De bus kwam mooi op tijd en we waren de enige in de bus. De buschauffeur was heel aardig. De wegen zijn hier super schoon, ook al ligt er ongeveer 15 cm sneeuw. We kwamen aan op het station in Nyköping en moesten hier wachten op de trein naar Linköping. Deze trein was heel mooi en modern; er zitten zelfs stopcontacten in de trein! Ook kan je naar de radio luisteren vanuit de stoelen, daar moet je dan je oordopjes in doen en dan kan je zelf kiezen wat voor radio je wilt luisteren, heel grappig. De mensen keken ons wel een beetje raar aan, want we hadden allemaal 2 koffers én handbagage bij ons dus de hele trein stond vol.
Eenmaal in Linköping moesten we een kaartje kopen voor de bus naar Ryd, het stadsdeel waar Fenny een kamer heeft. Dit duurde ongeveer 30 minuten en deden we lekker op z’n PABO’s dansjes zoals de Kabouterdans en het Vliegerlied. Zo bleven we wel lekker warm :-). De bus kwam weer op tijd en het was lekker rustig in de bus (het was ook al laat in de avond). We stapten uit bij de bushalte en we belden naar het meisje die ons naar de kamer zou brengen. Hier konden we slapen, het was een mooie kamer, maar hij stond wel vol met al haar spullen. Hier namen we genoegen mee en rolden onze matjes uit zodat we konden slapen; zo’n lange reis is vermoeiend!
NAAR SCHOOL!
We werden wakker en het was heel licht in de kamer. Het meisje (wat van Indiase afkomst is) ging thee voor ons maken. We konden lekker rustig wakker worden want we hoefden pas om één uur op de universiteit te zijn. Na een lekker ontbijt met droog brood met Hollandse pindakaas werd ons uitgelegd hoe we moesten lopen naar school. We pakten onze tas en begonnen aan ‘de barre tocht’. Het was uiteindelijk maar ongeveer 20 minuutjes lopen. We liepen door prachtige natuur met mooie besneeuwde bomen, echt een winterwonderland. De universiteit is heel groot, met heel veel gebouwen. We moesten eerst op zoek naar de International Office om een welkomstpakket op te halen. Deze konden we niet vinden, dus vroegen we een meisje naar de weg. Deze nam de tijd om het ons uit te leggen en kon goed Engels, zo fijn! De mensen hier zijn heel relaxt en wil je graag helpen. In het welkomstpakket zitten veel foldertjes maar ook een simkaart. Hier zit een Zweeds nummer op. Ook moesten we een studentenpas laten maken, met een foto erop. Ook achter deze balie stond een gezellig meisje die graag wilde helpen. Vanaf nu zijn we echt student op Linköpings Universitet!
We moesten om één uur in een collegezaal zijn waar we allerlei informatie kregen over de modules, toetsen en de portal (ja, deze hebben ze hier ook…). Daarna hadden we een fair met allemaal organisaties die ook informatie gaven. Hier ontmoette we een Nederlandse vrouw die hier al 15 jaar woont. Ze is heel aardig en als we vragen hebben mogen we altijd naar haar toe komen!
Toen we op zoek waren naar de collegezaal liepen we een gedeelte van de school door. We zagen ineens een rij met allemaal studenten met bakjes eten. Ze stonden in de rij voor een soort keuken, waar ze hun eten konden opwarmen, super grappig. Blijkbaar eten ze hier dus twee keer warm per dag. Deze rij stond niet bij één keuken, maar in het gebouw waar wij waren, zaten er wel 4 keukens!! En bij elke keuken stond zo’n lange rij! We hebben tijdens de fair ook een bakje van een organisatie gekregen, dus misschien staan wij in Juni ook in de rij met een bakje eten, haha!
NAAR DE SUPERMARKT
Toen de informatiedag was afgelopen (rond 16.00/16.30) was het donker buiten!! Dit was zo’n aparte ervaring, want in Nederland is het veel langer licht. Op weg terug naar de kamer gingen we ook even boodschappen doen. En alle clichés over Zweeds eten zijn waar; een hele wand (!!!) vol met Knäckebröd en een schap vol Zweedse balletjes. Hilarisch! Het eten is, zoals oma al voorspeld had, wel iets duurder dan in Nederland. Maar als je goed op de merken let en de juiste dingen kiest kan je het zo goedkoop mogelijk maken.
SCHOONMAKEN
Eenmaal terug in de kamer hadden we besloten om alles eerst eens grondig schoon te maken. Gewapend met schoonmaakdoekjes gingen we alles bij langs. ALLES WAS VIES. Ook hebben we de kamer eens goed opgeruimd en hebben we haar spullen in kasten en onder de bedden gestopt. Zo is er meer ruimte voor onze eigen spullen (en dat is ook veel…).
Daarna hebben we eten gekookt in de vieste keuken die ik ooit heb gezien. Ik durfde echt niks aan te raken en heb dus eerst alles afgespoeld. Wat waren we blij met onze eigen pannen; deze zijn ten minste echt goed schoon! We hebben, lekker typisch, Zweedse balletjes met aardappels en sla gegeten; dit was heerlijk. Tijdens het koken waren er nog andere mensen in de keuken aan het koken, maar deze waren totaal niet sociaal. Hier hebben we dus weinig woorden mee gewisseld.
Toen we het eten op hadden en een deel van de keuken ook een goede schoonmaakbeurt hadden gegeven gingen we op de bank zitten. Alle drie een laptop op schoot; de administratie moest gedaan worden. Alle roosters van de modules in onze agenda’s geschreven en een aantal mailtjes de deur uit gedaan.
EEN FIETS!!
We hebben heerlijk geslapen in onze schone bedjes met onze eigen hoeslakens en kussens en op een schone kamer. In de gemeenschappelijke woonkamer staat er al een heel ontbijt, met geroosterd brood en Nederlandse thee. Echt wel fijn!! Hierna gingen we lopend naar de dichtstbijzijnde fietsenwinkel om een fiets te kopen. Dit is hier echt het studententransportmiddel, ze zijn ook redelijk goedkoop (die van mij was 800 Zweedse Kronen, dit is ongeveer 85 euro!). Aan het einde van onze studieperiode wil de fietsenwinkel onze fietsen wel weer terugkopen voor de helft van de prijs. Dan hebben we dus 5 maanden lekker rondgefietst voor ongeveer 40 euro, dat is echt goedkoop!! Ik heb een hele mooie fiets met een mandje, handig voor boodschappen of mijn tas. Het eerste stukje fiets was echt HEMELS. Je kan je niet voorstellen hoe erg ìk een fiets zou missen (ik vind fietsen in Nederland echt niet leuk, altijd tegenwind enzo), maar jeetje wat een fijn gevoel! We gingen eerst op zoek naar een slot, aangezien die niet aan de fiets zit. Hiervoor moesten we eerst naar het centrum, dit was best een eindje fietsen, maar het was heel leuk om de omgeving te bekijken. Bij de VVV van Linköping hadden we de weg gevraagd naar een goedkoop winkelcentrum, deze zat een eindje buiten het centrum. Ook hadden we nog een mevrouw in het centrum naar de weg gevraagd, deze was ook heel lief en wilde ons wel graag helpen. Zoals ik al zei; ze nemen overal de tijd voor en praten soms best zachtjes. Zelfs de kinderen schreeuwen niet tijdens het spelen; hier kunnen de Nederlandse kinderen nog eens iets van kunnen leren.
IKEA
Het was best een stuk fietsen waarbij we twee keer verdwaald waren. We hadden wel een fietskaart, maar de fietspaden zijn hier heel raar, dit was dus even een zoektocht. In een stadsdeel net buiten het centrum zitten allemaal grote winkels, waarvan we een aantal ook in Nederland kennen zoals de Jysk. Het was hier best druk, wat ik niet had verwacht. Toen zagen we in de verte een groot blauw gebouw met gele letters opdoemen, want we zijn in Zweden dus we moeten ook even een bezoekje brengen aan de IKEA! Het is hier ook mega druk, en aangezien het bijna etenstijd is staat er een lange rij bij het restaurant. En ook al zit het hele restaurant vol, dit kan je niet horen aan het geluid. Je hoort alleen een ruis van zacht pratende mensen. In Nederland hoor je ook alleen maar schreeuwende kinderen; maar zelfs deze hoor je niet. Het eten was heerlijk en gewoon hetzelfde als in Nederland. Toen we weer uit de IKEA kwamen werd het al weer donker, en moesten we dus op zoek naar fietslampjes. Deze hadden we gevonden bij een soort megasupermarkt waar ze ALLES verkopen (een soort Franse Hypermaché). Hier deden we ook nog wat dagelijkse boodschappen en toen stapten we weer op de fiets naar huis. We waren weer een aantal keer verdwaald, maar wat een mooie omgeving dus eigenlijk vond ik dat helemaal niet erg!!
THUIS
Toen we thuis kwamen stond de hele keuken weer vol met kokende mensen. Deze mensen waren alweer niet spraakzaam, misschien durven ze niet? Of willen ze gewoon niet praten? Ik heb geen idee.. We maakten nog een paar crackers en gingen toen naar de kamer waar we Wie is de mol gingen terugkijken. Daarna ging ik dit verhaal (ja, het is echt een heel verhaal geworden, sorry daarvoor…) typen. Daarna gingen we heerlijk slapen. :-)
NU
Vanochtend gingen we weer ontbijten in de gemeenschappelijke kamer. Daarna hadden we besloten dat we eerst weer dingen voor school en onze blogs (die van Tineke is www.journalfromsweden.wordpress.com) gingen doen. En nu is het nu, één uur ‘s middags en het dooit. De sneeuw smelt weg, maar we gaan zo wel even een rondje fietsen naar een goedkope winkel. Tot de volgende keer lieve mensen :-)
-
24 Januari 2016 - 13:41
Esther Schwieters:
Lieve Judith,
Wat fijn om jou verhaal te lezen, het fijnste is natuurlijk dat je het goed hebt daar.
Oje,, je neus haren die bevroren? Dat lijkt me heel gek voelen.
Geniet van alles wat je mee maakt!
Een dikke knuffel voor mijn lieve kleine zus!
-
24 Januari 2016 - 13:43
Dolf:
Hoi Judith
Leuk wat van je te horen en zien , ben supertrots op je
xxx papa -
24 Januari 2016 - 13:45
Mama Margreet:
Hoi lieve dames in het prachtige Zweden,
Wat een heerlijk verhaal om te lezen!! En vooral, wat heerlijk om te lezen dat jullie het naar je zin hebben en genieten van alles wat jullie tegenkomen!! Prachtig gewoon :) Blijf zo doorgaan!! Heel veel succes volgende week op school, en ik kan nu al uitzien naar het volgende blog:)
Groetjes en liefs mama margreet -
24 Januari 2016 - 13:48
Nikita:
Hey judith. . Wat leuk om dit allemaal te lezen. ga genieten daar van al het moois en de rustige kinderen ;) daar valt yoni ook onder toch?? liefs nikita en een kus van yoni -
24 Januari 2016 - 13:50
Leonard:
Ha Judith:-) Mooi verhaal! Maarre, als ik het goed lees heb je dus onderdak gevonden?? Dat zou wel super chill zijn! -
24 Januari 2016 - 14:25
Lynde:
Hej,
Super leuk jullie ervaringen te lezen, heel herkenbaar ;)
FIKA al ontdekt? -
24 Januari 2016 - 14:58
Marleen:
Hey Judith,
Wat leuk om te lezen dat het zo goed gaat! Vooral die fiets met MAND! hahah...
Veel succes deze week en tot snell!!
xxxx -
24 Januari 2016 - 15:09
Erica:
Heee Judith!
Wat leuk om je avonturen te lezen. Viel best mee hoor hoe lang :P
Heel veel plezier daar!!
Liefs,
Erica -
24 Januari 2016 - 18:22
Janneke:
Hoi Judith wat schrijf jij heerlijk. Mooi zo'n verhaal , zal het met plezier volgen! Heel veel plezier daar! Groetjes Janneke -
24 Januari 2016 - 20:39
Judith :
Hoi Judith!
Wat een leuk en mooi verhaal zeg!
Al heel wat beleefd in korte tijd ;) Geniet er maar lekker van jullie mooie avontuur :D !
Misschien moet je een bivakmuts op doen, dan bevriest je neusharen ook niet :P
Veel plezier!
Liefs Judith -
24 Januari 2016 - 22:19
Meggie:
hahaha, heerlijk herkenbaar, vergelijken hoe het in Nederland is. over een tijdje is alles gewoon en weet je niet anders. leuk te lezen hoor en het geeft helemaal niks dat je er zo een lang verhaal van maakt. houdt dat maar vol, over een paar jaar is dat heel waardevol. groetjes, ook van Alfred. -
25 Januari 2016 - 12:16
Opa En Oeza:
Ha die Judith,
Wat hebben we zojuist genoten van je verhalen!
Begin me beter te voelen en de boterham zit weer smaak aan.
Succes en blijf genieten .
opa en oeza -
26 Januari 2016 - 21:14
Rico, Astrid En Manon:
He Judith,
super leuk om je verhaal te lezen en zo te horen geniet je met volle teugen (behalve van de viezigheid vd kamer denken wij). Stoer om te onderhandelen over de fiets, we blijven nederlanders he.ook leuk zijn die fotos, heerlijk die sneeuw!
Heel veel succes verder en we blijven je volgen, kunnen we ook mee genieten...
liefs en een dikke knuffel van Manon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
